تهی ام و دیگر هیچ...

گاهی آنچنان مزخرف میشوم

که برای دیگران قابل درک نیستم!

حتی نزدیکترین کسانم را از خودم میرانـم!

اما . . .

در دلم آن لحظـه آرزو میکنم تا بگویـند:

میدانم دست خودت نیست!

درکت میکنیم. . .!

بله... میدانم که من همان پسر تخس بداخلاق مزخرفم...

که همگان می پندارند...

اما ! همان ها... چه می دانند...
از درون من...
چه می دانند کوهی از احساس در آن مدفون شده است
مگر این دل کوچک من..

چقدر تحمل دارد...؟

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: