می رسد روزی که بی من روزها را سر کنی...

شب رفتنت عزیزم

                                          ﻣﻌﻠﻢ ﮔﻔﺖ : ﺩﻭ ﺧﻂ ﻣﻮﺍﺯﯼ ﻫﯿﭽﮕﺎﻩ ﺑﻪ ﻫﻢ ﻧﻤﯿﺮﺳﻨﺪ ..
                                           ﻣﮕﺮ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺸﮑﻨﺪ .....
                                           ﮔﻔﺘﻢ: ﻣﻦ ﺧﻮﺩﻡ ﺭﺍ ﺷﮑﺴﺘﻢ ؛ ﭘﺲ ﭼﺮﺍﺑﻪ ﺍﻭ ﻧﺮﺳﯿﺪﻡ ! ؟؟
                                            ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺗﻠﺨـﯽ ﺯﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ ...
                                             ﺷﺎﯾﺪ ﺍﻭ ﻫﻢ ﺑﻪ ﺳﻮﯼ ﺧﻂ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﺷﮑﺴﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ !!..

هـمیـشـه بـرایـم ســــوال اسـت :

          ا گـر قـرار بـود روزی او را نـبـیـنـم

                       چــرا خــــــدا خـواسـت کـه دوســـتــــش داشـتـه بـاشـم ؟؟

X

تبلیغات

 

بــ ـــه او بگـــ ـــوییـــ ــــد دوستـــ ــــش دارم ....

بــ ـــه اوکـــ ــــه گـــ ـــل همیشــ ـــه بـــ ـــهار من است ...

بــ ـــه اوکـــ ــــه قشنگــ ـــ تــ ـــریــ ـــن بهــ ـــانــ ـــه بــ ـــرای بــ ـــودن من اســ ـــت ...

و

بــ ــــه او کــ ـــه عشــ ـــق جــ ــاودانــ ـــه ی من اســ ـــت ...

 

[ چهارشنبه بیست و هشتم فروردین 1392 ] [ 13:12 ] [ sepehr ] [ یک نظر ]

[ جمعه نهم فروردین 1392 ] [ 19:34 ] [ sepehr ] [ 5 نظر ]

میخواهم پیکی بزنم
به سلامتی تویی که کمرم رو شکستی اما
من هنوزم دوست دارم
میخواهم پیکی بزنم
به سلامتیتویی که از زندگیم رفتی اما از
دلم نه
به سلامتی تویی که به نبودت عادت کردم
ولی دلم بودنت رو میخواد …
به سلامتی سرمای نبودنت که گرمای
تابستون جلوش کم میاره
سلامتیه تویی که فکر میکنم تونستم
فراموشت کنم
اما وقتی تنهام تو سکوت شب ، میبینم که
چقدر دلم هواتو کرده
به سلامتی تویی که آرزو بودی …
نفس بودی…
آرامش بودی…
رویا بودی …
ولــــی خاطره شدی …
بغض شدی …
کابوس شدی…

درونمــــــــ غــــــــــوغاستــــــــــ...

ســـــــــــادهــــــــــ میشکنمـــــــ با یکــــــ تلنگر کوچکـــــ ...

اینگونهــــــ نبودمــــــ ...

اینگونهــــــ شـــــــــــــــــدم

تهی ام و دیگر هیچ...

گاهی آنچنان مزخرف میشوم

که برای دیگران قابل درک نیستم!

حتی نزدیکترین کسانم را از خودم میرانـم!

اما . . .

در دلم آن لحظـه آرزو میکنم تا بگویـند:

میدانم دست خودت نیست!

درکت میکنیم. . .!

بله... میدانم که من همان پسر تخس بداخلاق مزخرفم...

که همگان می پندارند...

اما ! همان ها... چه می دانند...
از درون من...
چه می دانند کوهی از احساس در آن مدفون شده است
مگر این دل کوچک من..

چقدر تحمل دارد...؟

باز هم مثل همیشه که تنها میشوم…

دیوار اتاق پناهم میدهد…

بی پناه که باشی قدر دیوار را میدانی…

بهـ کَلآغـ ــ ـهآ بّگــــویید:

قِصِّــــهـ ی مَــن

اینـــجآ ...

تَمــــآمـ شُــد ،!!!!

یِکـــی ..!!!!

بود و نَبــودِ مَــــرآ بآ خـــود بُرد...!!

ـلامَـتے اوכּ پسری ڪِہ رگــ נωـتـشُو زَנ .../

 

.../ امـّـا يـہ خــانُومے گفـتــ :

مُشترڪ مـُورנ نظـَر נر حـآل مُڪالمـِہ مے بآشَـנ (!)

خــــــــیلی ســـخــتـــه

نصفه شبــــی بغض گـــــلوتو بگیــــــره و دلتنگــــــش بشـــی

فکــــــــر کنی شایـــــــد مثل قدیمـــا

میخواهم پیکی بزنم
به سلامتی تویی که کمرم رو شکستی اما
من هنوزم دوست دارم
میخواهم پیکی بزنم
به سلامتیتویی که از زندگیم رفتی اما از
دلم نه
به سلامتی تویی که به نبودت عادت کردم
ولی دلم بودنت رو میخواد …
به سلامتی سرمای نبودنت که گرمای
تابستون جلوش کم میاره
سلامتیه تویی که فکر میکنم تونستم
فراموشت کنم
اما وقتی تنهام تو سکوت شب ، میبینم که
چقدر دلم هواتو کرده
به سلامتی تویی که آرزو بودی …
نفس بودی…
آرامش بودی…
رویا بودی …
ولــــی خاطره شدی …
بغض شدی …
کابوس شدی…
درد شدی …

                                          ﻣﻌﻠﻢ ﮔﻔﺖ : ﺩﻭ ﺧﻂ ﻣﻮﺍﺯﯼ ﻫﯿﭽﮕﺎﻩ ﺑﻪ ﻫﻢ ﻧﻤﯿﺮﺳﻨﺪ ..
                                           ﻣﮕﺮ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺸﮑﻨﺪ .....
                                           ﮔﻔﺘﻢ: ﻣﻦ ﺧﻮﺩﻡ ﺭﺍ ﺷﮑﺴﺘﻢ ؛ ﭘﺲ ﭼﺮﺍﺑﻪ ﺍﻭ ﻧﺮﺳﯿﺪﻡ ! ؟؟
                                            ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺗﻠﺨـﯽ ﺯﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ ...
                                             ﺷﺎﯾﺪ ﺍﻭ ﻫﻢ ﺑﻪ ﺳﻮﯼ ﺧﻂ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﺷﮑﺴﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ !!..

هـمیـشـه بـرایـم ســــوال اسـت :

          ا گـر قـرار بـود روزی او را نـبـیـنـم

                       چــرا خــــــدا خـواسـت کـه دوســـتــــش داشـتـه بـاشـم ؟؟

امشب خسته تر از هر روزم...کاش میشد گوشه ای نوشت:خدایا امشب خیلی خسته ام،صبح بیدارم نکن..

فــرامــوش !!!

مهم نيست ڪه ديگر بآشـے یآ نه...

مهم نیست ڪه دیگر دوسم دآشته بآشـے یآ نه

مهم نیست ڪه دیگر مرآ به خآطر بیآورے یآ نه

مهم نیست ڪه دیگر تورآ بآ دیگرے میبینم یآ نه

مهم اینست ڪه زمآنے که تنهآ میشوے ....

زمــآنـے ڪه دلت گرفت چگونه و با چه رویـے

سر به آسماטּ بلند میڪنـے و میگویـے :

خدآیا مـטּ ڪه گنآهـے نڪردم ... پس چه شد