کسی آن سوی دیوار دلتنگی هایم گوش ایستاده تا برای بهانه ای که تقویمم را بی بهار کرد

 ترانه بسراید اما...چه بهانه ای وسیع تر از تو و نگاه بی تفاوت وسکوتی بی نهایت برای

 ابدی شدن زمستان قلبم؟  کجاست قیصر شعر ایران که باز هم برایمان بنویسدکه: "از تمام

 رمز و رازهای ع ش ق جز همین سه حرف چیزی سرم نمیشود... ولی...راستی....دلم که میشود!"،

 گاهی ما را چه میشود که تمام رویای ما کسی میشود...که ما تمام رویای او نیستیم؟